ที่มาของการฝึกมโนยิทธิ

(เนื่องจากหลวงพ่อพระฤาษีลิงดำมาโปรดในนิมิต )

         เมื่อข้าพเจ้าได้เริ่มปฏิบัติสมาธิใหม่ๆ นั้น มีอยู่วันหนึ่งข้าพเจ้าได้ นิมิตเหมือนตัวเองได้
อยู่ในถ้ำแห่งหนึ่งและได้นั่งสมาธิอยู่ในที่นั้นก็ได้เห็นพระภิกษุสงฆ์รูปหนึ่งท่านเดินเข้ามาหา
ภาพที่ปรากฏเป็นพระภิกษุสงฆ์ท่านมีอายุมาก หน้าตาท่านใจดีมาก ยิ้มแย้มแจ่มใส
ขณะที่ท่านเดินเข้ามาหาข้าพเจ้าท่านสะดุดก้อนหิน ก้อนหนึ่งท่านกำลังจะล้มลง


          มิควรถูกท่าน แต่ด้วยในจิตคิดเป็นห่วงกลัวท่านจะล้มลง จะไปประคองท่าน
ท่านบอกว่า ข้าพเจ้าตกใจ กลัวท่านจะหกล้ม จะไปประคองท่านทั้งที่รู้ว่าข้าพเจ้าเป็นสตรี
“ ไม่ต้อง ท่านไม่ล้มหรอก ท่านเดินเองได้ ” แล้วท่านก็เดินเข้ามาหาข้าพเจ้า ข้าพเจ้านั่ง
คุกเข่าลงพนมมือลงกราบท่านด้วย  ความเป็นห่วง ท่านก็กล่าวต่อว่า “ ตั้งใจปฏิบัติ ”
และท่านก็เอามือของท่านวางไว้เหนือศีรษะของข้าพเจ้า พร้อมกับบริกรรมพระคาถา

“ อิติ สัมมาสัมพุทธัสสะ มะมะ จิตตัง นิมิตจิตติ นิมิตจิตตา นิพพานจิตติ นิพพานจิตตา
ขีณาสวา อนิยตา และนิพพานสุขัง ”

แล้วท่านก็บอกว่า “ ปู่่ไม่ใช่พระ ปู่เป็นฤาษี ปู่เป็นฤาษีนะ ” แล้วท่านก็ยิ้มให้กับข้าพเจ้า
ในใจข้าพเจ้าก็ยังสงสัย และงงอยู่เหมือนกันว่า ทำไมท่านเรียกตัวท่านเองว่าเป็นฤาษี
ทั้งๆที่ท่านก็ไม่ได้ใส่ชุดพระฤาษี แต่ท่านก็ห่มจีวรพระ ในนิมิตข้าพเจ้าก็พยายามจำพระคาถา
ของท่าน แต่พอเมื่อท่านหายไป ก็สะดุ้งตื่น จำได้แค่ “ นิมิตจิตติ นิมิตจิตตา นิพพานจิตติ
นิพพานจิตตา ” อะไรทำนองนี้

รู้ว่าท่านบริกรรมพระคาถายาว แต่ข้าพเจ้าจำได้เพียงเท่านั้นหลังจากนั้นข้าพเจ้าก็สงสัยว่า
ท่านเป็นผู้ใด ก็หาความรู้เพิ่มเติมในเรื่องที่นิมิต แล้วก็พบว่า ในบรรดาพระภิกษุสงฆ์ที่ท่าน
เรียกตัวท่านเองว่า พระฤาษี ก็มีเพียงพระราชพรหมยานเท่านั้น  ที่เรียกว่า

“ หลวงพ่อพระฤาษีลิงดำ ” ภาพที่ข้าพเจ้าเห็นท่านเหมือนในนิมิต และพระคาถาที่
ข้าพเจ้าได้ท่องจำเหมือนกับของหลวงพ่อพระฤาษีลิงดำ ซึ่งทำให้ข้าพเจ้ายิ่งมั่นใจ
มากขึ้นว่า คงจะเป็นท่านที่มาสอนสั่งข้าพเจ้าในนิมิตนั้นต่อจากนั้นข้าพเจ้าก็อธิฐานจิต
หากเป็นหลวงพ่อพระฤาษีลิงดำ ท่านได้มาโปรดสอนสั่งลูก ก็ขอให้ข้าพเจ้าได้ชานหมาก
หรือพระธาตุของหลวงพ่อไว้บูชาด้วยเถิด หากข้าพเจ้ามีบุญ

สัมพันธ์กับหลวงพ่อ หลังจากนั้นไม่นานข้าพเจ้าก็ได้ข่าวจากญาติธรรมผู้หนึ่งว่าจะนำ
ท่านมาให้บูชาเป็นชานหมากและเส้นพระเกศาของหลวงพ่อพระฤาษีลิงดำ ข้าพเจ้าได้
ยินข่าวนั้นก็ปลาบปลื้มใจยิ่งนักว่าจะได้บูชาชานหมาก และเส้นพระเกศาของท่าน
ก่อนที่ท่านจะเสด็จมานั้น มีอยู่วันหนึ่งข้าพเจ้าได้ยินเสียง เหมือนท่านมาปลุกให้ตื่น

ท่านบอกว่า “ ตื่นเถอะลูก ตื่นได้แล้ว ” กระซิบอยู่ข้างหูของข้าพเจ้า แล้วข้าพเจ้าก็สะดุ้งตื่น
แล้ววันนั้นข้าพเจ้าก็ได้ชานหมากของหลวงพ่อพระฤาษีลิงดำของท่านจำนวน ๓ องค์
พร้อมเส้นพระเกศาของท่าน ๑ เส้น  ต่อมาไม่นานก็มีญาติธรรมท่านอื่นส่งชานหมาก
ของท่านมาให้อีก ๑ องค์ แต่ที่หน้าแปลกใจ คือ เมื่อข้าพเจ้าบรรจุท่านใส่ผอบเรียบร้อยแล้ว

เมื่อไม่นานมานี้ ท่านก็เสด็จมาเองอีก ๑ องค์ รวมเป็น ๕ องค์ ข้าพเจ้าจึงเชื่อเรื่อง
นิมิตที่เกิดขึ้นว่าต้องเป็นหลวงพ่อท่าน มาโปรดสอนสั่งข้าพเจ้าในนิมิต และเชื่อในเรื่อง
ของพระอรหันต์ ท่านสามารถเสด็จไปที่ไหนก็ได้ ท่านจะเสด็จไป เมื่อใดก็ได้เหมือนดัง
ชานหมากของท่านที่เสด็จมาเพิ่มกับข้าพเจ้าอีก ๑ องค์ 

หลังจากนั้น ข้าพเจ้าจึงเกิดความเลื่อมใสใน
หลวงพ่อพระฤาษีลิงดำ ต่อมาไม่นานก็มีญาติธรรม
ที่ไม่ได้เคยรู้จักกันมาก่อน แต่ท่านนับถือสายสมเด็จองค์ปฐม
และหลวงพ่อพระฤาษีลิงดำ มาสอนข้าพเจ้าฝึกสมาธิสายมโนยิทธิ
ทางโทรศัพท์พร้อมทั้งได้ส่ง พระบรมสารีริกธาตุสมเด็จองค์ปฐม
มาให้บูชาข้าพเจ้า จึงคิดว่าไม่ใช่เรื่องบัญเอิญ เป็นเรื่องที่ได้
สืบต่อมานิิมิตหลวงพ่อ หลังจากนั้นข้าพเจ้าจึงเริ่มฝึกมโนยิทธิ
ตามแนวทางของหลวงพ่อพระฤาษีลิงดำ

หลังจากนั้นข้าพเจ้าก็ได้เริ่มฝึกมโนยิทธิด้วยตัวเอง
ตามคำสอนของอาจารย์ท่านหนึ่งมาสอนไว้
โดยกล่าวอัญเชิญ พระเข้าตัวก่อนฝึกปฏิบัติ
รับแสงทิพย์อริยทรัพย์ด้วยวิํีธีการดังนี้
เพื่อจะได้ฝึกมโนยิทธิได็เร็วขึ้นตามที่
เคยมีผู้แนะนำข้าพเจ้า ข้าพเจ้าจึงลองนำมาฝึกและทำตามดังนี้

อัญเชิญพระพุทธเจ้า ๗ พระองค์มาสถิตย์ในกาย
เปลี่ยนคำบริกรรมภาวนา หายใจเข้า
“ นะมะ พะธะ ” หายใจออก “ นะโม พุทธายะ ”
ภาวนาไว้ตลอดเวลา ขณะที่อัญเชิญพระพุทธองค์เข้ากาย
ขออัญเชิญพระวิสุทธิพุทธรังสี ผู้เป็นใหญ่
ในแดนพระนิพพาน มาประทับบนกลางกระหม่อมของข้าพเจ้า
ขออัญเชิญพระพุทธเจ้า สมเด็จองค์ปฐม พระสิขีทศพลที่ ๑
พระพุทธเจ้าองค์แรกของโลก มาประทับที่ระหว่างคิ้วทั้งสองของข้าพเจ้า
จะบังเกิดตาทิพย์ ตาปัญญา ตาใน พุทธจักร พระอุณาโลม
ซึ่งเป็นทางเข้าและทางออกของกระแสจิต ญาณทวาร มโนทวาร
นำทางกลับบ้าน